Choroba afektywna dwubiegunowa, a upadłość konsumencka
Choroba afektywna dwubiegunowa, a
Przyczyny niewypłacalności, która jest podstawą do ogłoszenia upadłości konsumenckiej w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej są różnorakie. Jedną z nich kształtuje art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r.
Prawo upadłościowe, zgodnie z którym „Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.” Tak więc śmiało należy stwierdzić, iż popadnięcie w stan niewypłacalności w wyniku choroby psychicznej jest jedną z przesłanek ogłoszenia upadłości konsumenckiej.
Osoby, które mają tego rodzaju zaburzenia psychiczne bardzo często nie są w stanie kontrolować swojego zachowania, przykładowo nie potrafią one ocenić, czy ich postępowanie w danej sytuacji jest właściwe, czy też nie.
Poważny problem pojawia się, kiedy to dana osoba traci kontrolę nad zaciąganiem swoich zobowiązań. Może to mieć daleko idące konsekwencje.
Najczęściej spotykaną chorobą psychiczną jest depresja, jednak nie o niej dzisiaj. W tym artykule pragnę przedstawić pokrótce chorobę psychiczną, jaką jest choroba afektywna dwubiegunowa (ChaD). To niezwykle ciężkie schorzenie, które należy szybko rozpoznać i podjąć leczenie. Wczesne rozpoznanie tej choroby oraz wdrożenie i systematyczne stosowanie odpowiedniego leczenia specjalistycznego może mieć kluczowy wpływ na skuteczność terapii.
Choroba afektywna dwubiegunowa przejawia się w zmiennym nastroju – depresji oraz manii lub hipomanii.Depresja charakteryzuje się obniżeniem nastroju, brakiem chęci do życia, poczuciem winy. Hipomania objawia się m.in. dobrym nastrojem, przypływem energii i wzmożoną aktywnością intelektualną. Z kolei, mania to nasilone objawy, w których oznaki hipomanii mają większe stężenie i mogą skutkować np. lekkomyślnymi decyzjami finansowymi oraz niekorzystnymi zobowiązaniami. Stany te najczęściej występują osobno, jednak nie wyklucza się wystąpienia ich w jednym momencie.
Pomiędzy epizodami depresji oraz manii, czy hipomanii zazwyczaj występują okresy remisji, czyli całkowitego braku objawów lub utrzymywania się nielicznych objawów o niewielkim nasileniu.
Wyróżniamy wiele podtypów choroby afektywnej dwubiegunowej, a to ze względu na jej postać, nasilenie, przebieg oraz sposób leczenia. Są to:
-
choroba afektywna dwubiegunowa I typu – epizody depresyjne rozdzielone są w tym przypadku co najmniej jednym lub kilkoma epizodami manii,
-
choroba afektywna dwubiegunowa II typu – częste epizody depresyjne rozdzielone są jednym lub kilkoma epizodami hipomanii,
-
choroba afektywna dwubiegunowa typu III – występują nawracające epizody depresji, stany maniakalne i hipomaniakalne; wywoływane są zbyt silnym działaniem leków przeciwdepresyjnych (nie pojawiają się samoistnie),
-
typ III i półmania lub hipomania – są następstwem nadużycia alkoholu lub innych substancji,
-
choroba afektywna sezonowa – epizody depresji występują w miesiącach jesienno-zimowych, a epizody manii lub hipomanii w okresie wiosenno-letnim,
-
cyklotymia – jest przewlekłym stanem, dystymia, czyli przewlekła depresja o podłożu nerwicowym występuje na przemian ze stanami hipomanii,
-
„miękkie” spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej – nie rozpoznaje się epizodów manii lub hipomanii, ale u pacjenta obserwuje się pewne cechy dwubiegunowości występujące w odpowiedniej konfiguracji, liczbie i nasileniu,
-
mania jednobiegunowa – rzadka postać choroby afektywnej dwubiegunowej, w przebiegu której występują wyłącznie nawracające stany maniakalne lub hipomaniakalne bez epizodów depresyjnych.
Choroba afektywna dwubiegunowa rozpoczyna się najczęściej w młodym wieku, przed 35. rokiem życia. Biorąc pod uwagę dużą nawrotność objawów, należy stwierdzić, iż przyczynia się ona do negatywnych i nieodwracalnych konsekwencji w wielu aspektach życia osoby chorej. Utrudnia ona funkcjonowanie w społeczeństwie, wykonywanie zawodu, obniża kondycję ekonomiczną. Niekorzystnie wpływa na realizację potencjału intelektualnego oraz życie rodzinne chorego.
Należy pamiętać, iż choroba psychiczna jest okolicznością, która może w dużym stopniu wpłynąć na ocenę sprawy przez Sąd i zważyć na decyzji o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej. Dlatego też jeśli u dłużnika występują różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, czy upośledzenia umysłowe, powinien on fakt ten przedstawić we wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.
Warto jednak dokładnie udowodnić zaistniałą okoliczność, przedstawiając odpowiednią dokumentację medyczną. Potwierdzi ona przebieg danej choroby oraz jej wpływ na funkcjonowanie zadłużonego.
Przed sporządzeniem wniosku o upadłość konsumencką zawsze warto zasięgnąć porady prawnika, który przeanalizuje indywidualną sytuację osoby, która popadła w stan niewypłacalności.